Isang awit ni Rene Calalang
MALULUBHANG MGA SUGAT - Part 5
Scarborough – ON-Canada
And Malolos-Bulacan
TULONG ANG KAILANGAN
(122)
Sa mga sandaling kami’y nag-uusap
Iniisip namin ang mga paraan
Upang si Maria’y aming matulungan
At ng kahirapa’y kanyang maahunan.
(123)
Sabi ko sa kanya, “Ay ating lapitan
Iba’t ibang pangkat at mga samahan
Mga kakilala’t mga kaibigan
Mga kamag-anak, mga kamag-aral.”
(124)
At ang sabi niya’y, “Ikaw ang bahala
At iyong ituloy, nasa mong dakila
Sa maraming taong tayo’y magkasama
Sapat na panahong, makilala kita.”
(125)
Sa ‘sang kaibigang sobrang rel’hiyoso
Ay aking binanggit, ang nasaksihan ko
Mukha ay lumungkot, kumunot ang noo
Tinanong sa akin,“Ano’ng gagawin ko?”
(126)
Sabi ko sa kanya, “Na ating tulungan
Kahit sobrang gamot ay ating ibigay
Maliit na pera kahit kusing lamang
Ay ating ipuni’t kay Maria’y ialay.”
(127)
Nawalan ng kibo ang kaibigan ko
Nang marinig niyang humihingi ako
Kaunting abuloy, kaunting balato
Kahit na ano lang, ay sapat na ito.
(128)
At sinabi niyang, “Ipagdarasal ko
Kahit araw-araw ay magro-rosaryo
Lakad na paluhod, ito’y gagawin ko
Lahat ng dalangin ay uusalin ko.”
(129)
Ako ay nangiti sa aking narinig
Ngunit ang totoo, ako’y naligalig
Tibok ng puso ko'y lumakas ang pintig
Tila nagsisikip itong aking dibdib.
(130)
Parang gusto niyang sabihin sa akin
At ipahiwatig sa aking damdamin
Tanging dasal lamang, kailangan natin
Upang sulirani’y malutasan mandin.
(131)
Marami sa ‘ti’y napakamadasalin
Ay kulang sa gawa’t sobra sa dalangin
Hindi ko maisip, hindi ko maatim
Ang bagay na ito ay hindi banggitin.
(132)
Di ko sinasabing bawal ang magdasal
Maski akong ito’y madalas umusal
Dalanging taimtim at dasal na banal
Sa Panginoong Diyos, nakikipag-ugnay.
(133)
Ang gawang magdasal ay di pahabaan
At di paramihan ng Santong inusal
Kundi dapat itong maging isang banal
Na pakikipag-usap sa Poong Maykapal.
(134)
Tulad ng paglikha nang magandang tula
Kahit na maikli ay matalinghaga
Mabuti na ito kaysa mahaba nga
Na paikot-ikot, wala namang wawa.
(135)
Ngunit kung ang dasal ay paulit-ulit
Ating binibigkas nang tila papilit
Saka inuusal nang wala sa isip
Kahit na ang Diyos ay baka magalit.
(136)
Ang ugaling ito na ating minana
Sa mga banyaga na mga Kastila
Sa pagdating nila ay kanilang dala
At upang matupad, ang kanilang nasa.
(137)
Ang kanilang nasa’y tayo ay lupigin
Sapagkat mayaman itong bansa natin
Pagiging Kristiyano ay paraan mandin
Upang magtagumpay, kanilang hangarin.
(138)
Kung ating basahin ating kasaysayan
Ating ulilatin, mga nakaraan
Ating mababasa mga kalupitan
Ng mga dayuhang sa ati’y humalay.
(139)
Nasaktang damdami’y kanyang pinayapa
At saka pinahid ang tumulong luha
“Sa panahon ngayo’y maraming kawawa
Tanging dasal lamang aking magagawa.”
(140)
Sapat na kayang tanging dasal lamang
Ating kailangan para malunasan
Ating nakikitang mga karamdaman
Ng mga nilalang sa ating lipunan.
-----------------------------------
MAY KARUGTONG